Wystawa Art Deco France / Amerique du Nord, Paryż
Wystawa Art Déco: FRANCE/ AMERIQUE DU NORD! 
opowiada o wzajemnej współpracy pomiędzy architektami z Francji i Ameryki Północnej, która rozpoczęła się na długo przed pierwszą wojną światową. Wówczas wielu amerykańskich architektów projektujących nowe budynki w stylu Art Déco w Nowym Jorku, Los Angeles, Toronto i Montrealu szkoliło się w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. W 1925 roku również w Paryżu odbyła się Międzynarodowa Wystawa Nowoczesnej Sztuki Dekoracyjnej i Przemysłowej zatytułowana „1925, When Art Déco seduced the world”, która skradła serca Amerykanów poszukujących nowych trendów w architekturze. Od 2013 roku Cité de l’architecture et du patrimoine Centrum Architektury i Dziedzictwa La Cité kontynuuje kolejny rozdział zatytułowany „Art Déco, France-America. Mutual Emulation”. Wystawa obrazuje, jak ogromny wpływ na Amerykę Północną w latach 20 miała Francja.
Pomnik przyjaźni francusko – amerykańskiej
Model proponowanego pomnika przyjaźni francusko-amerykańskiej (projekt niezrealizowany), który miał stanąć u ujścia rzeki Hudson w Nowym Jorku, 1945-47. Dwa obeliski o wysokości 6,8 metra miały podtrzymywać przyjacielskie relacje kobiet z Francji i Ameryki. Wysokość całego pomnika z postumentem wynosić miała 23,3 m.
Projektowanie Wnętrz Art Déco Warszawa
Beaux-Arts Institute of Design
W 1928 roku Frederic C. Hirons wygrał konkurs na zaprojektowanie nowej fasady Beaux-Arts Institute of Design. Były student Victora Laloux w Paryżu i laureat paryskiej nagrody MIT w 1906 roku, był szefem głównego studia projektowego w Nowym Jorku. Aby ożywić fasadę, Hirons stworzył polichromowane terakotowe tablice przedstawiające Partenon w Atenach, École des Beaux-Arts w Paryżu i Świętego Piotra w Rzymie.
Pod koniec XIX wieku Ecole des Beaux-Arts w Paryżu wyszkoliła około stu amerykańskich i kanadyjskich architektów, którzy odkryli sztukę kompozycji i ornamentacji we francuskim szkoleniu. Po powrocie do Ameryki architekci ci budowali i wyposażali budynki w stylu Art Déco w amerykańskich miastach. Architektura doprowadziła do ewolucji stylistycznej w wielu zawodach artystycznych: malarze, rzeźbiarze, metaloplastycy i muraliści stali się jednością, towarzysząc i wzmacniając tę zupełnie nową architekturę.
Art Deco w Ameryce
Do 1926 roku północnoamerykańskie domy towarowe były w stanie intensywnego rozwoju. Eaton’s, Lord & Taylor, Macy’s, Cheney czy Stuart & Company prezentowali nowe produkty na witrynach sklepowych zaprojektowanych przez młodych francuskich i amerykańskich projektantów. Wśród nich wyróżnić można Jacques’a Carlu, Raymond’a Loewy i Donalda Deskey’a.
Louis Rodman Wanamaker, amerykański biznesmen i spadkobierca fortuny domu towarowego Wanamaker’a, uczynił Paryż centrum swoich dorocznych zakupów, podczas których wydawał ponad 10 milionów franków. Wanamaker mieszkał wraz ze swoją francuskiego pochodzenia żoną na Champs–Élysées naprzeciwko swojego przyjaciela Gordona Benett’a, który tak jak on, był entuzjastą lotnictwa. Jego spektakularny sklep w Filadelfii był często dekorowany przez francuskich artystów, takich jak Henri Marrett.
Modernizacja Macy’s, największego domu towarowego w Nowym Jorku, obejmowała windy z niezwykłymi kratami w stylu Art Deco. W sklepie znalazły się meble autorstwa Julesa Leleu i Paula Follota, dyrektora artystycznego angielskiej firmy Waring & Gillow.
W 1928 roku firma Stewart & Company zleciła Whitney Warren budowę sklepu w Nowym Jorku. Wygląd zewnętrzny budynku był surowy, pozbawiony ozdób, z wyjątkiem dwóch płaskorzeźb tańczących kobiet autorstwa Rene Paula Chambellana.
Zastawa stołowa, wyroby skórzane, moda czy perfumy: w tych świątyniach konsumpcji można było znaleźć wszystko. „Influencerzy” tacy jak Thérèse Bonney działali jako ambasadorzy francuskiego smaku. Aby zwiększyć lojalność klientów z wyższych sfer, siostra Thérèse – Louise organizowała wizyty na nowych statkach oceanicznych w stylu Art Déco, gdy te cumowały w Nowym Jorku.
W 1926 roku Île-de-France był pierwszym transatlantyckim liniowcem, którego wnętrze zostało zaprojektowane w stylu Art Déco. Jego jadalnia zainspirowała później Jacques’a Carlu do zaprojektowania restauracji w domu towarowym Eaton’s w Montrealu. W herbaciarnia zgromadziła niektóre z głównych postaci Międzynarodowej Wystawy w Paryżu w 1925 roku takich jak: Pierre Patoot, Jacques-Emile Ruhlmann, Jean Dupas i Alfred Janniot.
Projektowanie Wnętrz Art Déco Warszawa Żoliborz
Efekt Boomerangu
Kryzys 1929 roku trwale zahamował rozwój Art Déco w Ameryce. W Nowym Jorku duże projekty budowlane były bardzo opóźnione. Budowa Empire State Building trwała tak długo, że przechodnie na Manhattanie nazwali ją Empty State Building. Rządy po obu stronach Atlantyku wspierały działalność gospodarczą. We Francji w 1935 roku stocznie Saint-Nazaire pracowały nad liniowcem Le Normandie, którego prestiżowe wnętrza urządzono w stylu Art Déco.
W Stanach Zjednoczonych prezydenta Herberta Hoovera zastąpił Franklin D. Roosvelt. Aby przeciwdziałać skutkom Wielkiego Kryzysu, nowy przywódca amerykańskiej polityki zainicjował New Deal, ogromne przedsięwzięcie dużych projektów roboczych, wspierane przez rząd federalny. Międzynarodowa wystawa spełniła te wymagania dynamizmu. W 1933 roku po raz pierwszy zastosowano w Chicago wystawę „A Century of Progress” z ultranowoczesną estetyką. Następnie w 1936 r. odbyły się międzynarodowe wystawy w Dallas i Cleveland, aw 1939 r. w Nowym Jorku, podczas których Art Deco zostało zamerykanizowane.
Projekt Streamline moderne przejął styl Art Déco. Według jednego z jej najwybitniejszych przedstawicieli, Waltera Dorwina Teague’a, jest to sztuka inżyniera i artysty. Rozprzestrzenił się w domu amerykańskiej klasy średniej. Bardzo popularny kurort turystyczny, Miami Beach, przeszedł tę demokrację. Po niszczycielskim huraganie z 1926 roku wszystko musiało zostać odbudowane, a twórcy zdecydowali się na zastosowanie uproszczonej wersji Art Déco.
Z braku pracy w Stanach Zjednoczonych niektórzy francuscy architekci wrócili do Francji. Tak było w przypadku Jacquesa Carlu, który w 1937 roku czerpał inspirację ze swoich amerykańskich kreacji do swojego planu Palais de Chaillot. Jak bumerang, Art Deco ponownie przekroczył Atlantyk.
W latach dwudziestych Francja silnie wpłynęła na architekturę, przemysł filmowy i styl życia mieszkańców Ameryki Północnej. Styl Art Déco, zwany wówczas stylem Nouveau, był idealnym ambasadorem francuskiego smaku. Urzekł ludność Ameryki Północnej, zwłaszcza klasy zamożniejsze. Te Années Folles (białe lata, szalone lata dwudzieste w Stanach Zjednoczonych) z ich licznymi aspektami przyniosły postęp w każdym sektorze: technicznym – od drapaczy chmur po kino – artystycznym – wraz z pojawieniem się wielu awangardowych artystów z każdej strony – i społecznym – z emancypacją kobiet.
Art Déco charakteryzuje się prostymi, oszczędnymi liniami, geometrycznymi i klasycznymi formami oraz dynamiczną stylizacją motywów zdobniczych. Artyści z łatwością go adoptowali i dostosowywali do różnych kontekstów. Wyrażał ideę nowoczesności, tak drogiej w tym okresie, i szczęśliwego końca braterskiego internacjonalizmu, w tych dziesięcioleciach, kiedy wszyscy chcieli zapomnieć o wojnie, która miała się już nigdy nie powtórzyć.
